Resposta da SIEPSE e réplica de Proxecto Cárcere

Pegamos a ligazón a un pdf que é a resposta da SIEPSE o comunicado público que Proxecto Cárcere difundíu hai un par de semanas. RESPUESTA A ESCRITO PROXECTO CARCERE

E a continuación a réplica de Proxecto Cárcere. Esta mañá presentamos estes escritos por rexistro no Concello d’A Coruña, na Subdelegación do goberno para o Minsiterio de Interior e a Delegación de goberno e na Xunta para a Dirección Xeral de Patrimonio.

A la presidencia de SIEPSE en respuesta a su carta de 27 de febrero de 2020

A Coruña, 5 de marzo de 2020

Señora Presidenta,

Agradecemos su contestación a nuestra carta enviada a SIEPSE por correo electrónico el pasado 19 de febrero y le comunicamos a continuación nuestro parecer acerca de su réplica a nuestros requerimientos.

Sabemos tan bien como ustedes que el litigio en el que están inmersas ambas instituciones es una de las razones para que las administraciones se escuden continuamente en dicho hecho y que provoque que la antigua prisión provincial siga, día a día, degradándose sin solución.

Somos también conscientes de que se han invertido cantidades ridículas que no han provisto nunca una atención estructural al edificio, por el contrario han sido instalaciones eléctricas, baños (el accesible es una propuesta de Proxecto Cárcere), rehabilitación de los tejados en lugares puntuales (denunciadas públicamente por Proxecto Cárcere) y algunas obras menores más. Es un hecho que se ha intervenido en el espacio, pero siempre que se ha dejado abandonado, cuestión repetida en varias ocasiones, ha supuesto la entrada de gente que han robado en repetidas ocasiones ya, el cableado de cobre y otros elementos importantes y de un coste global que, de haber permanecido abierta, no constituirían un goteo innecesario de dinero público que parece no importar a ninguna de las instituciones responsables de la antigua cárcel.

Es por esto, que sus argumentos no nos parecen acordes a la magnitud de dinero empleado y derrochado a día de hoy teniendo una solución sencilla como es la de ceder el espacio a la única asociación que lleva 10 años velando por la integridad y un uso diferente al anterior del espacio de la cárcel. Si en su momento la asociación S8 pudo hacer su festival dos años consecutivos acordando con ustedes esa cesión, no sabemos por qué a Proxecto Cárcere se le niega continuamente. Y quisieramos saberlo.

La ordenanza municipal de conservación y rehabilitación de inmuebles del Concello de A Coruña dice en uno de sus apartados:

Pero la conservación y rehabilitación de la ciudad, con la recuperación de sus espacios degradados y de la habitabilidad de las viviendas, tiene que formar parte de una política global del ayuntamiento que señale los objetivos prioritarios de recuperación y utilice los mecanismos que la ley le ofrece, no sólo para obligar a los propietarios de inmuebles a cumplir los deberes que les corresponden, sino para incentivar este cumplimiento y colaborar con éstos en aquellas cargas que les resulten especialmente gravosas y que, en definitiva, redundan en beneficio de todos los habitantes del municipio, mejorando el entorno y su calidad de vida.

En el artículo 5 se señala:

1. Los propietarios de terrenos, construcciones, edificios e instalaciones tienen el deber de mantenerlos en condiciones de funcionalidad, seguridad, salubridad, habitabilidad y ornato público, realizando los trabajos y obras precisas para conservarlos o rehabilitarlos, a fin de mantener las condiciones requeridas para su uso y destino. Deberán, asimismo, efectuar las correspondientes inspecciones técnicas, reguladas en el TITULO III, para garantizar el cumplimiento de dichos deberes.

Les hacemos partícipes de estos dos artículos para que sean conscientes de que no están cumpliendo la ley, hecho que realmente da igual a estas alturas, porque el edificio no tiene ningún interés para ninguna de las instituciones responsables del mismo.

Esta misma carta va a ser enviada a la Alcaldía de A Coruña que, siendo del mismo partido que el actual gobierno del Estado español, deberían ponerse de acuerdo para alcanzar soluciones a este problema.

Proxecto Cárcere espera y lucha continuamente porque esa degradación termine ya. También que sean oídas sus demandas y se le dé un uso que satisfaga el largo trabajo realizado por este colectivo desde el año 2010.

Por todo lo relatado anteriormente y en aras de alcanzar una solución provechosa para todas las partes, solicitamos una reunión oficial con SIEPSE en su sede de Madrid para hacerle llegar de forma directa nuestras reivindicaciones que son las de muchas personas que habitan la ciudad de A Coruña.

Gracias por su atención.

 

Enésimo comunicado 2020 e Carta a SIEPSE

“España ten unha mentalidade burocrática profundamente arraigada en moitas partes da administración que valora os procedementos formalistas por riba do benestar das persoas.”
Phillip Alston Relator especial da ONU.

COMUNICADO PÚBLICO DE PROXECTO CÁRCERE FEBREIRO DE 2020
Despois dun ano da rescisión de forma unilateral e sen explicación ningunha por parte do Concello d’A Coruña da Marea Atlántica do contrato asinado con Proxecto Cárcere, e vendo como o actual goberno municipal do PSOE non cumpre aquilo ao que verbalmente se comprometeu nunha xuntanza celebrada en xullo de 2019 -que non era máis que dar información directa dos pasos a seguir en canto ao mantemento e xestión do edificio-, Proxecto Cárcere quere denunciar de forma pública a neglixencia e a falta de interese polo edificio que amosan as institucións que teñen que velar polo seu coidado, unha inacción que dista moito da obriga implícita nas administracións. Parecen preocuparse máis cando o cárcere está aberto e en uso que cando está en estado de abandono total, como é o caso a día de hoxe.
Proxecto Cárcere vai facer 10 anos de andaina na busca do coidado do edificio e polo seu uso posterior por parte da veciñanza da cidade ou de quen teña a ben achegarse e apostar por fórmulas alleas ás políticas institucionais, que amosaron ao longo destes anos, agás casos puntuais, un total desleixo polo espazo e polo que representa para moitas persoas. O principal motivo alegado pola anterior corporación municipal para non continuar o convenio con Madrid e pechar o edificio foi que este non reunía as condicións necesarias para o seu uso. Isto, en lugar de servir para que as administración fagan o seu traballo e acometan obras básicas, só supuxo, unha vez máis, o peche e progresivo esmorecemento da prisión. O novo goberno municipal xa declarou tamén non ter un proxecto para o espazo nin, polo que se ve, interese ningún en atopalo. Outra das institucións que lle prestou unha sorprendente atención ao cárcere mentres este estivo aberto en 2019 foi a Dirección Xeral de Patrimonio da Xunta de Galicia. Unha suposta preocupación polo estado do edificio que desapareceu en canto se pechou. É dicir, agora que está en peores condicións, a Patrimonio xa non lle parece alarmante. Proxecto Cárcere traballou dende o minuto 1, primeiro para que a antiga prisión estea en condicións mínimas e despois para que se puidese desenvolver nela un proxecto como tantos outros que teñen rendementos notables noutras cidades.
Todo isto, que xa mencionamos en innumerabeis ocasións, reflicte de maneira notoria a falta de visión a longo prazo das institucións, envoltas na lama burocrática e deixando os colectivos e a sociedade activa en xeral nun estado de precariedade impensábel noutros lugares de Europa e do mundo. É vergoñento saber que o traballo voluntario é tratado con displicencia polas administracións e incluso posto en sospeita cando debería ser valorado polo que supón de alternativa a unha sociedade cada vez máis alienada.
Pese a todo, non queremos deixar de defender os nosos espazos públicos e que as persoas poidamos coidalos e usalos libremente. Tratamos de demandar coherencia nos responsables do edificio e nos que o van ser nun momento ou outro e só desexamos ser escoitados e tidos en conta na hora en que se tomen decisións acerca do futuro do cárcere. Deixalo tal como está supón, entre outras cousas, a degradación acelerada da antiga prisión e o incremento orzamentario no momento en que se decida rehabilitalo, se é que isto chega a ocorrer algún día, cousa que neste momento dubidamos de forma firme.
Grazas polo voso tempo.

___________________________________________________..__________________________________________

A la Presidencia de SIEPSE
Hace 10 años se produjo la primera interlocución entre la Plataforma Proxecto Cárcere (a día de hoy constituida Asociación Cultural Sin Ánimo de Lucro) y la SIEPSE. Desde esa fecha hasta este momento en 2020, no ha habido nunca una comunicación normal entre ambas organizaciones; hecho éste verdaderamente penoso porque no sabemos los motivos que llevan a SIEPSE a obviar a un colectivo que lleva reivindicando un mantenimiento y un uso de un espacio gestionado por ustedes y del cual parecen haberse olvidado completamente. Creemos que con esa actitud no sólo se establecen malos hábitos institucionales sino que también repercute en el estado del edificio y su posterior rehabilitación, que saldrá del bolsillo de las personas que habitan y cumplen con sus deberes tributarios en la ciudad de A Coruña.
Es por esto que Proxecto Cárcere exige a SIEPSE la inmediata reparación en mínimos del edificio y del solar que la ciudad donó al ministerio en 1925 y que después de 11 de años de dejar de cumplir su función parece no existir para el responsable de su mantenimiento con el consecuente perjuicio para la vecindad de A Coruña. Las diferentes excusas aportadas siempre por SIEPSE a las reclamaciones de Proxecto Cárcere indican que la sociedad activa organizada no tiene muchas posibilidades de desarrollarse por si misma cuando se enfrenta a muros infranqueables como lleva demostrando SIEPSE desde 2010 y aún hoy nos preguntamos por qué.
En la página web de SIEPSE se puede leer:
“Desde 1992 hasta marzo de 2018, la Sociedad (entonces SIEP S.A.) tuvo como misión gestionar los sucesivos Planes de Amortización y Creación de Centros Penitenciarios. Su acción ha conseguido renovar significativamente las instalaciones penitenciarias españolas, dignificarlas y orientarlas al fin que la Constitución Española les asigna: la reeducación y reinserción de las personas condenadas a penas de prisión. Hoy en día, España es un referente en el mundo por la calidad, seguridad y dignidad de sus centros penitenciarios.” ¿Lo señalado en negrita incluye también a los edificios propiedad de SIEPSE? Sabemos que el texto anterior alude a los centros penitenciarios en uso, pero qué ocurre con los que han dejado de ejercer su misión? Cuál es la dignidad de la Antigua Prisión Provincial de A Coruña y de su memoria? No tenemos ni idea de cuales son las respuestas y nos gustaría saberlas para actuar en consecuencia.
A lo largo de estos 10 años, Proxecto Cárcere ha realizado actividades en dos momentos puntuales: tres días de junio de 2011 y entre los meses de agosto y diciembre de 2018 (después de haber sido el colectivo asignado por convocatoria de libre concurrencia sin dotación económica alguna). En esos períodos, la gente de la ciudad ha podido comprender, cada persona en su caso, cómo podría ser la vida en el espacio penitenciario, evocar a algún ser querido represaliado y asesinado o simplemente conocer por curiosidad cómo es una cárcel por dentro. Miles de personas han pasado en esos períodos por la antigua prisión, se le ha dado un nuevo uso con charlas, presentaciones de libros, bailes, exposiciones, etc., sin que haya habido nunca ningún incidente y nos volvemos a preguntar ¿qué hay que hacer para demostrar mayor capacidad de buen hacer y de respeto por el edificio? No hemos obtenido respuestas, simplemente se nos ha ignorado como si fuésemos niños y niñas irresponsables cuando la irresponsabilidad viene de la institución; irresponsabilidad y negligencia es lo único que la administración ha tenido hasta hoy con un espacio importante para el barrio de Monte Alto y el resto de población de A Coruña y alrededores, un lugar que sabemos que está a bastantes kilómetros de Madrid, pero existe. La sociedad organizada es madura y así lo demuestran casos a lo largo y ancho del Estado español.
Tenemos la esperanza de que esta falta de comunicación deje paso a un diálogo con el único colectivo que lleva 10 años intentando y demostrando empíricamente que el entorno de la Torre de Hércules sea digno para sus vecinos y vecinas y para la gran cantidad de visitantes que llegan anualmente a la ciudad. Debería reflexionarse sobre la importancia de gentes que ponen su tiempo y voluntad en hacer una sociedad mejor únicamente poniendo en valor lo que les rodea, y no estigmatizarlas por decreto y sin una preocupación mínima por sus reivindicaciones. No creemos que esta actitud sea digna de una instituciones de la que dependen edificios como la antigua prisión provincial de A Coruña, dejada durante tanto tiempo en estado de abandono inmerecidamente y más sabiendo que hay una Asociación como Proxecto Cárcere con un proyecto largamente debatido y consensuado con el que dar nueva vida a este tan preciado lugar para las personas que componemos el colectivo.
Con esta carta pretendemos denunciar una vez más, y ya van unas cuantas, el estado de insalubridad y abandono del edificio y de desidia institucional que llevan a la antigua prisión provincial de A Coruña a convertirse en la vergüenza de la ciudad por la falta de interés de quien es legalmente responsable de su cuidado.
Será para Proxecto Cárcere un gesto honorable por su parte contestar a esta carta con argumentos que puedan llevar al espacio de la cárcel a un nuevo y renovado compromiso en bien de la comunidad.
Gracias por su tiempo y su atención.

Xuntanza de Proxecto Cárcere co concelleiro de Cultura

Proxecto Cárcere informa da volta á interlocución co Concello da Coruña. O pasado martes 16 de xullo mantivemos unha reunión co concelleiro de Cultura, Jesús Celemín, na cal informamos da situación legal do edificio, así como das patoloxías que afectan a súa habitabilidade. Remarcamos pois a necesidade de que as administracións implicadas se poñan de acordo e se leven a cabo obras urxentes que aseguren o seu correcto mantemento e minimicen o custe económico dunha rehabilitación posterior. Neste sentido, o concelleiro comprometeuse a poñerse en contacto coa Concellería de Urbanismo, para poder ter un coñecemento claro do estado actual do inmoble, así
como co Delegado do Goberno en Galicia, Javier Losada, de cara a un diálogo co propietario da prisión a día de hoxe, o Ministerio de Interior a través da SIEP. No que se refire a este último organismo, Proxecto Cárcere recordou a obriga deste, como titular, de mantelo nunhas mínimas condicións de conservación, máxime cando pretende obter un beneficio económico pola súa venda.

Engadimos a acta da xuntanza:

ACTA 16 DE XULLO CONCELLERÍA DE CULTURA

Comunicado acerca do cárcere da Torre e da súa dinamización por Proxecto Cárcere

Este escrito fai un pequeno resumo do que foi e está sendo o proceso para abrir o cárcere da Torre, acompañado das nosas reflexións ao respecto.

É bastante complexo de explicar, polo que aquí está a información máis relevante. Esperamos que sexa máis ou menos fácil de seguir. Intentamos desglosar as cuestións para que sexa máis comprensible, pero o certo é que unhas gardan relación con outras, así que, por momentos, repetirémonos. Ao final do mesmo inclúese unha actualización importante. Grazas por ler.

Obras

O titular actual da prisión é a SIEP, dependente do Ministerio de Interior. É evidente que desde o seu peche (2009) ata o convenio asinado co Concello da Coruña (2017) non levou a cabo as tarefas de mantemento necesarias que garantisen un grao de conservación mínimo.

Coa sinatura do convenio SIEP-Concello creouse unha partida de aproximadamente 300.000€ que o Concello era responsable de empregar en obras de mantemento. Esta cantidade é moi pequena para os desperfectos causados por anos de abandono, pero era un comezo.

Aproximadamente a metade dese orzamento empregouse en obras durante o 2018. Na teoría, ía repoñerse o sistema eléctrico (roubado durante os anos de peche, pese a que o concello xa investira nel varios miles de euros en 2010) e facer obras de mantemento básico no espazo de entrada e nun dos patios. Estes son os espazos que o Concello prevía que se usarían en primeiro lugar. Unha parte importante destas obras non se puido realizar xa que, ao comezar a acometelas, a empresa responsable xulgou que as necesidades reais de reparación eran maiores das contratadas e polo tanto era necesario un maior orzamento. Esta foi a razón pola que o patio que entraba na convocatoria de uso xa non puidese ser empregado, ao non completarse as obras planeadas. En canto ás obras que si se fixeron, foron, na nosa opinión, deficientes. Principalmente:

1. Retirouse e foi ao lixo grande parte do mobiliario que aínda quedaba. Cando o cárcere pechou en 2009 estaba prácticamente intacto. A desidia das administracións responsables, que permitiu que se roubase ou se destrozase o seu interior, e a pouca sensibilidade coa que se realizaron as obras provoca que neste momento quede unha porcentaxe moi pequena dese mobiliario e restos similares. Poderíase ter contactado, por exemplo, con xente experta en museoloxía, en memoria histórica, ou disciplinas similares, que achegasen un criterio de selección sobre que materiais desbotar e cales poderían ser empregados despois nunha potencial actuación de conservación e difusión da historia do edificio, ou para que polo menos puidesen facer un arquivo do que había.
2. A obra foi entregada cos buratos feitos para cableado e sistema sanitario sen recubrir, coa tornillería das fiestras mal colocada e tapada con silicona, co vidro substituído por un policarbonato que non concorda moito co resto de materiais e a estética do edificio. De feito, o policarbonato das fiestras foi fixado ás paredes de tal xeito que non era posible abrilas, o que impedía a ventilación do espazo e contribuía á alta humidade existente.
3. Dúas das cuestións vitais que Proxecto Cárcere indicara foron esquecidas. “Esquecer” é a palabra que empregou o técnico do Concello. A primeira das cuestións era tapar dous ocos de bastante tamaño que apareceran nas cubertas debido ás tormentas. A segunda era garantir a accesibilidade universal cun baño adaptado e unhas ramplas de acceso.

Debido ao que describimos no punto 3, houbo unha nova licitación e novas obras que consistiron en substituír as partes estragadas das cubertas, crear un baño accesible e colocar novas fiestras e extintores. Estas segundas obras fixéronse nun prazo considerablemente rápido e cuns acabados correctos. En canto á rampla, se nos dixo en varias ocasións que a súa colocación era inminente. Estamos en febreiro de 2019 e aínda non foi colocada.

 

Ata aí a primeira parte do orzamento. Para a segunda parte do orzamento, barallaban dúas opcións: facer máis obras no recinto de entrada ou amañar as cubertas: O obxectivo de ambas era, en primeiro lugar, evitar máis deterioro. Esta segunda fase de obras leva demorándose desde hai máis de medio ano, que se suma á demora que sufriran as obras anteriores. Polas características das obras que hai que levar a cabo, o mellor momento para facelas é o verán e sempre se nos deu a entender que se farían antes do inverno de 2018. Porén, nunha reunión coa comisión de seguimento que se celebrou a finais do verán, preguntamos en que estado estaba a licitación e para a nosa sorpresa o persoal técnico dixo que “ata xaneiro polo menos” non se farían. Hai unhas semanas preguntamos de novo e a resposta foi que non se chegaran a licitar, e que cos orzamentos prorrogados non é posible facelo. É incomprensible por que existindo a partida para elas, as obras non foron nin tan sequera licitadas. Recordamos que o edificio foi entregado ao Concello en xaneiro de 2017, e non puido abrirse ata agosto de 2018. Un ano e medio perdido nun convenio de dous anos.

 

Rampla

O cárcere ten que ser un edificio accesible a todas as persoas. Así se contemplou no último documento que elaboramos e se lle transmitiu ao Concello nas reunións previas ás obras. Pola súa parte, o Concello comprometeuse a instalar un baño adaptado e unhas ramplas que facilitasen o acceso. Como xa expuxemos arriba, o baño tivo que esperar a unha segunda licitación.

No referido á accesibilidade ao propio edificio, era necesario instalar dúas ramplas. Unha que salvase a escaleiras do exterior, para chegar á porta principal, e outra que unise o corpo de benvida co primeiro brazo do edificio principal, salvando o paso de ronda. Estas ramplas foron xestionadas polo Concello ao mesmo tempo que as obras do baño e, segundo nos comunicaron, ían colocarse no verán de 2018, previo paso do expediente por Patrimonio. Consultamos varias veces e a súa colocación sempre era, segundo o Concello, inminente. A realidade era que non chegaban, que o contrato entre Proxecto Cárcere e Concello se asinara xa en xuño, e era necesario para o colectivo non demorar máis a apertura. En xullo de 2018 tivemos a sorte de coñecer a parte do equipo de Recetas Urbanas, que estaba na cidade para un curso de verán da UIMP. Recetas Urbanas é un estudo de arquitectura que intervén no espazo público a través da autoconstrución e da participación das propias persoas nesa transformación dos lugares que habitan. Obviamente, interesoulles todo o proceso do cárcere, visitárono, viron que había escaleiras, sacaron un metro, fixeron uns cálculos e dixeron “xa tedes rampla”. E así xurdiu un dos mellores días na historia do cárcere (certo que non hai moita competencia en canto a días bos aí). Persoas que unhas horas antes non sabían da existencia das outras traballaron xuntas durante horas para asegurar que o edificio fose accesible a TODAS. Ademais, a maior parte do material empregado foi unha doazón de Recetas, sobrante doutros proxectos. Por iso, pero sobre todo pola enerxía e o apoio que nos deron, teremos sempre un grande agradecemento a Santiago Cirugeda e ao seu equipo.

Así que efectivamente construímos unhas ramplas de acceso. Son de madeira e non están fixadas ao edificio, senón que poden moverse. Non pasaron por Patrimonio porque a) son un elemento móbil, non permanente e b) os dereitos das persoas, neste caso aquelas con mobilidade reducida, non debesen ser presa da burocracia.

 

Burocracia

En reunións previas á sinatura do documento entre Proxecto Cárcere e o Concello da Coruña se nos dixo que, despois de estudalo, a fórmula que mellor se axeitaba ás circunstancias do cárcere era a de realizar actividades presentando unha comunicación previa, coa posibilidade de agrupar varias actividades nunha mesma comunicación. Tal e como se nos presentou parecía un trámite sinxelo e polo tanto aceptouse.

A primeira sorpresa chegou coa presentación da primeira comunicación previa, para a inauguración do cárcere. Cobróusenos unha taxa de case 100 euros por unha actividade dun día. Isto para unha actividade dunha asociación cultural sen ánimo de lucro dentro dun contrato co Concello polo cal a entidade recibe 0 euros.

A segunda comunicación, que agrupaba varias actividades, tamén supuxo pagar eses case 100 euros. Non só iso senón que, inexplicablemente, daba por válidas as tres primeiras actividades listadas pero non o resto, pese a ser todas do mesmo tipo.

Paralelamente estivemos tentando saber como era exactamente o que tiñamos que presentar, xa que desde a propia administración non parecían poñerse de acordo. Comisión de seguimento, persoal de licenzas e persoal do rexistro déronnos respostas diferentes, ás veces contraditorias, sobre que formulario empregar, que documentos achegar, que sinaturas eran precisas ou non… Sabemos que hai unha nova Lei da Xunta coa cal o funcionariado aínda non está plenamente familiarizado, e que as circunstancias do cárcere son bastante particulares, o que criticamos é a falta de coordinación para tentar dar unha resposta común e definitiva, e tamén a falta de vontade do Concello para asumir a súa responsabilidade.

Finalmente, na última semana de novembro tivemos unha reunión co xefe do servizo de Licenzas do Concello, na que aparentemente quedara claro como facer as comunicacións e que documentos achegar. Ben, a seguinte comunicación que fixemos houbo que rectificala porque ao parecer agora facía falla a sinatura de alguén con colexiación, cousa que na reunión preguntamos expresamente e se nos dixo que non era necesario. De feito, todos as nosas comunicacións foran asinadas pola mesma persoa, e, como xa dixemos, parte delas foran aceptadas.

Desde o Concello non só non colaboraron para chegar a unha solución senón que se abriu un expediente de revogación de contrato por non ter cumprido coas obrigas de comunicación previa e, cando comunicamos publicamente o que estaba a pasar, a resposta do Concello na prensa foi dicir que si tiñamos un protocolo claro de como presentar as comunicacións, e iso non é certo. A comezos de decembro, tras pedilo reiteradamente por outras canles, rexistramos unha solicitude para que o Concello nos enviase por escrito un protocolo claro de como e con que documentos facer as comunicacións. A día de hoxe non tivemos resposta.

O último atranco en todo este proceso vén de Patrimonio, dependente da Xunta de Galicia. A nosa última comunicación previa recibiu finalmente a declaración de ineficacia porque, segundo a resolución do departamento de Licenzas, non consta no expediente autorización de Patrimonio para realizar actividades socioculturais. Obviamente se non constaba neste expediente, tampouco constaba noutros que si deron por válidos. Misterios da Administración. Isto aparece porque, no seu momento, o Concello pedira autorización a Patrimonio para instalar as ramplas que licitaran. Na resolución ao respecto Patrimonio fala de todo un pouco, incluíndo a autorización de actividades, pero RESOLVER só resolve sobre a instalación das ramplas (que denega, por cuestións que saberán eles). Polo tanto, ao noso xuízo, o Concello da Coruña dá un paso atrás innecesario e con el impide á asociación o cumprimento do contrato de dinamización, ao non permitirlle levar a cabo actividades.

Resulta curioso tamén que este detalle se lle acorde agora a Patrimonio, cando no verán de 2018 foron supervisar as obras que se fixeran, deron o visto bo e non pareceron ter problema ao respecto. Como tampouco tiveron nada que dicir ao deterioro do cárcere nos anos nos que estivo pechado. Por outra parte, non é esta a primeira vez que se realizan actividades (no seu momento houbo un festival de cine, varias exposicións, e actos dos distintos gobernos municipais -Bng+PSOE, PP, Marea- ) e non se opuxo tampouco.

 

Gardas

A última acción do Concello da Coruña consistiu en poñer un servizo de seguridade privada as 24 horas do día. Disto avisaron á asociación nin tan sequera 24 horas antes, por medio dunha chamada telefónica.

A razón que se nos deu é que, ao non haber actividade, o edificio é máis sensible a que a xente entre saltando os muros. Isto non lles importaba cando a comezos de 2017 se sabía que iso estaba pasando e as portas interiores do cárcere estaban, incriblemente, abertas, o cal permitía que se puidese chegar practicamente a calquera zona do edificio. E, en calquera caso, parécenos a peor das solucións posibles.

Ademais disto, nas últimas ocasións nas que persoas da asociación accederon ao edificio, se lles pediu nome e número de DNI, sen aclarar por que é necesaria tal medida nin a onde van eses datos. Un dos gardas tamén botou a dúas persoas que se acubillaban no pórtico polas noites, a pesar de que nin cometían delito ningún, nin poñían en perigo a seguridade de ninguén nin a propia.

Solicitamos nun escrito enviado por rexistro que se retirase o servizo de gardas, pero non recibimos resposta.

 

Desinformación xeral

Como queda patente nos parágrafos anteriores, a comunicación por parte do Concello está sendo moi insuficiente. Non obtemos resposta a varias peticións de reunión nin a solicitudes de información de asuntos tan relevantes como o estado de tramitación de obras ou a potencial renovación do convenio entre SIEP e Concello. Non se nos comunicou que se contratara seguridade privada practicamente ata tela na porta e soubemos da renovación do Convenio pola prensa. Isto último a pesar de que ese convenio remataba dentro do período de vixencia do contrato que hai entre Concello e Proxecto Cárcere e polo tanto resultaba esencial saber se había renovación.

 

Reunións cos grupos municipais

No pasado outono puxémonos en contacto cos partidos presentes no Concello (BNG, PSOE, PP e MA) propoñendo unha reunión no cárcere. O obxectivo era que coñecesen de primeira man o que se estaba facendo alí e tamén para que visen por si mesmos o estado do inmoble ante certas novas alarmistas.

Tivemos unha reunión con Marea Atlántica, que transcorreu con normalidade e sen nada destacable, e outra co Bloque, que tamén transcorreu con normalidade e na que se comprometeron a levar algunhas cuestións ao pleno. O PSOE aceptou nun primeiro momento a reunión, pero cando lles propuxemos unha data non contestaron. Iso coincidiu máis ou menos coas súas primarias locais, e entendemos que esa sería a causa para non concretar a reunión, pero desde entón fixemos outro intento de reunirnos e o certo é que non obtivemos resposta. O PP negouse a reunirse no cárcere, ofrecendo María Pita, cousa que impedía a motivación principal da reunión, polo cal decidimos non mantela nese momento.

Posteriormente convidamos tamén a unha reunión aos partidos que integran a M.A, que aceptaron EU e Anova. A razón foi transmitirlles os atrancos que estaba habendo no proceso. Á súa vez, o BNG, cando tivo coñecemento do expediente de revogación, púxose tamén en contacto para amosar a súa dispoñibilidade a unha reunión onde tratalo. Esta última decidimos non levala a cabo ata que a propia asociación tivese claro o asunto.

 

Proceso xudicial e imaxe pública

Nas últimas semanas houbo algún movemento en canto ao proceso xudicial no que está inmerso o concurso do cárcere. Como xa dixemos anteriormente, Proxecto Cárcere non entra a valorar o proceder ou as motivacións do Concello da Coruña, porque os descoñecemos. O que si temos que afirmar é que Proxecto Cárcere en ningún momento, nin agora nin antes, buscou nin colaborou con ningunha entidade para ser beneficiado inxustamente.

Sobre o que si podemos falar son algúns argumentos que se dan para levar a cabo a denuncia. Podemos falar, fundamentalmente, porque son unha interpretación non moi certeira de información presente no blogue de Proxecto Cárcere ou relacionada coa historia do colectivo.

 

Eses argumentos teñen que ver coas persoas que pasaron pola historia de Proxecto Cárcere: No seu momento na web de Proxecto Cárcere colgouse unha listaxe de nomes (uns 150) baixo a pestana “Quen somos”. O Partido Popular empregou esa listaxe para dicir que había moitos nomes que coincidían con xente do goberno municipal e que, polo tanto, esas persoas son membros de Proxecto Cárcere. Aquí hai varias cousas, que xa explicamos nun escrito anterior, pero que aparentemente decidiron ignorar. En Proxecto Cárcere non hai membros como tal. De Proxecto Cárcere se participa, indo ás asembleas, colaborando nos grupos de traballo, etc., realmente non se “é” da asociación. Ademais aquela listaxe saíu dos primeiros meses da plataforma, antes incluso de ser asociación, na que as persoas que quixeron apoiar ou estar informadas sobre o colectivo para loitar pola recuperación do cárcere, se anotaron. Non tiñan máis dereitos nin máis obrigas que persoas que non aparecesen nesa lista, e nin sequera era necesario que fosen a ningunha asemblea. De feito, a maioría das persoas que aparecen nomeadas polo PP nunca apareceron en ningunha asemblea, actividade, ou reunión de traballo. Si participou de forma activa Xiao Varela, ata 2011, na comisión de infraestruturas, e Rocío Fraga, ata comezos de 2012. Esta última figuraba como vogal da asociación ata 2016, pero en realidade débese a que ata ese ano non se efectuou o cambio de directiva, porque é un órgano que non ten relevancia en Proxecto Cárcere, pero é un requisito para ser asociación, e esqueceramos facer a renovación. Miguel Martín, funcionario, aparece na listaxe porque naquel momento (entre a celebración das Xornadas de Novas Formas de Xestión organizadas polo Concello BNG-PSOE en novembro de 2010 e a das Xornadas de Portas Abertas organizadas xa por Proxecto Cárcere en xuño de 2011) era o técnico da Concellería de Cultura co que tiñamos que tratar. Tamén se argumenta que cando se lle empezou a dar publicidade a esa lista de nomes, “desapareceu” do noso blogue. Non “desapareceu”, quitámola porque consideramos que era un erro mantela no apartado “quen somos” e ademais varios anos despois de que se recompilasen eses nomes. Sobre todo porque, como xa dixemos en moitas ocasións, o número e os nomes das persoas que participan en Proxecto Cárcere fluctúa de forma continua e a participación é totalmente aberta. Isto está explicado nunha entrada no blogue. En calquera caso, a listaxe está en todos os documentos que entregamos aos partidos políticos, está nas súas versións impresas que calquera pode consultar se vai ao cárcere e, ata o peche de Saramaganta, seguían na nosa web en pdf. Non hai polo tanto unha intención de ocultala, como pretenden dar a entender.

 

O Partido Popular manifestou en varias ocasións que “non ten nada” contra Proxecto Cárcere. A realidade é que as súas accións din o contrario. Non o feito de denunciar a convocatoria do cárcere, senón o feito de empregar repetidamente textos e imaxes do colectivo sen contrastalos con nós, de empregar eses mesmos datos erróneos en folletos que reparten indiscriminadamente polos buzóns, de asociar continuamente “Proxecto Cárcere” con “amiguismo”… Todo isto non amosa respecto pola asociación, máis ben todo o contrario.

Máis alá de asuntos xurídicos e leas entre partidos, o certo é que en febreiro de 2017 tivemos unha reunión co Partido Popular da Coruña. Nesa reunión estiveron as concelleiras Lucía Canabal e Rosa Gallego. Non nos transmitiron en que consistirían os seus plans para o edificio pero a señora Gallego si nos dixo “Si entráis, ¿cómo se os echa?”. A resposta, ao parecer, é “de calquera xeito posible”. Denuncias, levando o cárcere a pleno repetidamente pese a non haber novidades, convocando comisións de transparencia, pedindo os expedientes de todo o que Proxecto Cárcere fai, dicindo en prensa que entrar no edificio é un perigo, mentindo sobre as actividades que se fan… Se nos catro anos que gobernaron apenas se preocuparon do tema, isto parece máis ben un intento desmedido de poñer atrancos a toda costa que unha preocupación real. Outra das cousas que repiten é que o edificio non se abriu á cidadanía. De novo, o certo é que a inmensa maioría das actividades que si se puideron facer no cárcere foron a proposta de entidades ou persoas alleas a Proxecto Cárcere; que na medida que puidemos tentamos abrir o espazo para que puidese visitalo toda persoa que así o desexase, e que as nosas asembleas sempre foron abertas. Dicir que non se abriu a todxs é mentir. E non nos molesta simplemente porque se minta sobre nós, senón porque precisamente debido a que a nosa visión sempre perseguiu que o cárcere fose un proceso aberto, diverso e no que puidese participar canta máis xente, mellor, que se tente difundir esa imaxe entre a opinión pública é moi daniño. Gustarianos que por unha vez dixesen as cousas como realmente son, que é que se opoñen ao modelo de autoxestión que propoñemos, en lugar de desviar o debate con formas cuestionables.

Temos claro tamén que toda ese foco de atención sobre o cárcere, en grande parte creado e amplificado a base de certas novas de prensa que trataron todo o referente ao cárcere e a este colectivo con moi pouco rigor e sen poñerse en contacto con nós para contrastar nada, ralentizou e dificultou aínda máis o proceso de apertura. Cremos ademais que o Concello da Coruña non soubo responder a todo isto, non soubo defender as súas propias accións, e non soubo cooperar cun colectivo cidadá polo ben do edificio. No seu lugar o que fixo foi pasarlle todos os obstáculos á asociación, levando todo o proceso á paralise actual. Parálise que se leva xestando durante meses xa, ante a negativa dxs concelleirxs a recibirnos para aclararnos diversos puntos do proceso e a postura do Concello ante todos eles.

 

O cárcere, ao cabo, é só un exemplo concreto de algo que vai máis alá. Hai cuestións que precisan análises que vaian ao fondo e reflexións calmadas. Sería bo que partidos políticos e medios de comunicación comerciais, polo peso que teñen, se tomasen en serio esa necesidade. Por suposto hai quen xa o fai, pero a tendencia é a crear un discurso que apenas roza o superficial. Como non todo van ser queixas, queremos tamén indicar algunhas preguntas que poden ser útiles para falar de todo isto:

Cales son as ferramentas reais que se poñen a disposición da cidadanía para facer efectivas as leis de Participación?

Está o marco normativo preparado ou adaptado a iniciativas que non buscan lucro?

Cal foi o papel da prensa, como creadora de opinión, ante actuacións sobre o Patrimonio ou o urbanismo da cidade de dubidoso beneficio para o ben común cando non directamente ilegais, no momento no que estaban acontecendo? Exemplos: venda e derrubamento do asilo de Adelaida Muro, proxectos do Parque Ofimático, Edificio Fenosa, agra de San Amaro…

Cantos edificios e solares titularidade da administración hai infrautilizados e sen uso na cidade?

Que plans ten a administración para sacalos do abandono?

Que lugar se lles deixa aos colectivos e asociacións máis autónomos na construción da cidade e do benestar de quen vive nela?

 

Poderiamos poñer unhas cantas máis pero xa nos alongamos bastante. Como peche, só recordar, unha vez máis, que Proxecto Cárcere leva máis de oito anos traballando da maneira máis xusta e mellor que pode en prol dun pedazo do patrimonio e da memoria da cidade, e que ogallá a prisión chegue a ver tempos mellores pronto e a xente poida achegarse a ela e disfrutala de novo.

 

—————–

Ata aí o escrito que estivemos elaborando durante a semana que remata. Decidimos non desbotalo porque describe cuestións que son importantes durante o proceso e para o que engadimos a continuación. Vai aquí a

ACTUALIZACIÓN

A semana pasada Proxecto Cárcere volveu presentar por rexistro unha solicitude de reunión coas concellerías de Participación e de Urbanismo. Deuse de prazo ata o venres 8 de febreiro, porque considerabamos que era urxente. No día que remataba ese prazo, e sen ningunha outra información ou aviso previo, se nos comunicou por vía teléfonica que o Concello da Coruña decidira non prorrogar o seu convenio coa SIEP e que polo tanto o seu contrato con Proxecto Cárcere deixaba de ter validez. O convenio co Ministerio vencía o 15 de xaneiro pero en ningún momento, e pese a pedir información en varias ocasións, o Concello tivo a ben informar á asociación de como estaban as negociacións nin de cal era a súa posición ao respecto, todo a pesar de que ese convenio ten un efecto directo no noso contrato que, recordamos, non remataba ata xuño. Dificilmente pode haber colaboración entre o Concello e unha asociación cando o primeiro nega información sistematicamente e sen razón algunha e impide o diálogo.

De calquera xeito, Proxecto Cárcere, como parte da veciñanza que é, xa puxo de manifesto nestes meses o seu compromiso coa dignidade do espazo, coidándoo e poñéndoo a dispor de todxs. Por sorte, contou para isto coa colaboración de moitas persoas. Pola súa banda, as administracións parecen insistir en prolongar o seu abandono. Recordamos polo tanto a responsabilidade que teñen os distintos organismos implicados – SIEP, Concello da Coruña, Dirección Xeral de Patrimonio – e pedimos que, dunha vez, a asuman e cooperen para a súa conservación.

Canto recibamos máis información e unha comunicación oficial poderemos facer máis valoracións.

Boletín informativo – 18 de agosto 2018

A Coruña, 18 de agosto 2018

A comunidade gatuna do Cárcere sabe como desfrutar do espazo. Levamos pouco tempo coñecéndonos e xa non poderíamos vivir sen elas.

Moi ben coidadas por Chus e o equipo de voluntarias.

Mentras tanto a Comisión de Proxectos reuniuse para avaliar as propostas que foron chegando.

De 11 pasaron os requerimentos 10, e a que non o fixo non foi porque non fora interesante pero porque era unha idea a desenvolver e aínda precisa concrección.

Gustaríanos moito que esas 10 propostas foran para adiante, pero o aforo limitado que temos de momento, vai facelo dificil para algunha delas. Esperamos que se vaia resolvendo este tema e que máis propostas poidan ter no Cárcere o seu espazo.

Precisamente estivemos tamén estes días recollendo información e facendo consultas para saber como ampliar o plan de evacuación que é a causa do limite de aforo. Clarificar que non ten nada a ver co bó ou mal estado do Cárcere, e en particular do Hall que estamos a ocupar. Todos os espazos de uso público teñen que cumprir uns requisitos de evacuación en caso de incendio. O Hall tal e como está os cumple pero implica un limite de aforo determinado. Pódese ampliar pero hai que ver a mellor maneira tendo en conta os usos e que é un edificio singular.

Daremos os pasos necesarios e iremos informando.

E que propostas de actividades se presentaron? Pois presentacións de libros, proxeccións de documentais, exposicións, encontros de meditación, grabacións, charla de divulgación de mulleres e deporte, cursos de formación…

De todas as actividades que se vaian materializando iremos dando detalles nas próximas semanas, pero como comentábamos algunhas delas pode que non se leven a cabo de momento.

Este traballo de revisar as propostas debe ser un dos máis bonitos do Cárcere. Moita ilusión e vontade de facer cousas fermosas e diversas.

Dixo unha compañeira que non eramos tan individualistas e que realmente había moita xente facendo cousas altruístamente, por pracer, porque lle peta. Nós entre elas, pero somos moitas e con esta experiencia no Cárcere vemos que se torna un espazo de encontro, un cruce de camiños onde nos coñecemos e aprendemos as unhas das outras.

Recordámonos de moitos dos proxectos e iniciativas que ficaron no camiño durante estes anos. Uns porque esperar 7 anos, pois fíxose tempo de mais. E outros por causa da reducción de espazo que inicialmente se podía utilizar aos 200 m2 actuais.

E incluso agora vemos como volven ficar fora propostas porque continua a haber limitacións de uso.

É unha pena que tendo tan próximo un edificio tan grande e con tantas posibilidades, e sen ser utilizado para nada durante tanto tempo, tantas iniciativas queden paralizadas ou teñan de desistir de materializarse.

Isto dános máis forza e argumentos para seguir demandando máis Cárcere  e mellor. Recorda asinar e divulgar a Campaña “O Cárcere: Máis e Mellor! .

Xa imos por 300 sinaturas!

Se queres levar follas de sinaturas ven recollelas ao Cárcere ou contáctanos e chas enviamos para que as imprimas – proxectocarcere@gmail.com

E este mércores 22 ás 18:30 teremos a Escola Café “Como funciona o Cárcere?”. Se queres asistir envíanos email para confirmar ou deixa o teu nome e teléfono no Cárcere.

Para terminar queríamos recordar eses proxectos e ideas que ficaron no camiño. Porque son moitas e porque viñan de diferentes colectivos e persoas a nivel individual que soñaron e talvez aínda soñen que o Cárcere pode e debe ser da xente, pode e debe ser cedido á xente para ser e construír cultura e comunidade.

O noso obxectivo sempre foi e aínda é ese. O Cárcere para o pobo.

Proxectos que ficaron fora despois da reducción de espazo a 200 m2

• Arquivo e biblioteca da Memoria Histórica
• Escola de Música moderna
• Taller de auto-reparación de bicicletas
• Concertos e Festivais musicais
• Espazos para artistas de xeito permanente

E como non recordar tamén aquelas propostas que foran chegando nos primeiros anos do Proxecto Cárcere, para ter claro que o espazo xa nos é pequeno e porque temos de seguir loitando.

(Do apartado 7.5. PROPOSTAS CIDADÁS  do Plan de Viabilidade (2011)
A continuación, un resumo que recolle as propostas de uso para o cárcere recibidas de xeito voluntario por todas aquelas persoas que se interesaron pola recuperación do antigo cárcere provincial da Coruña e a súa reconversión nun centro sociocultural autoxestionado.
1. Espazos para artistas de xeito permanente (estudios con ou sen vivenda)
2. Punto de encontro e traballo para asociacións, por exemplo, espazo para a
cooperativa Zocamiñoca.
3. Cafetería/restaurante en réxime de concesión
4. Espazo para a creación colectiva
5. Espazos expositivos
6. Albergue integrado na Rede de Albergues (española e europea)
7. Espazos para artes escénicas
8. Salas para xuntanzas de todo tipo (polivalente)
9. Espazo para a recuperación da memoria histórica
10.Espazo para órganos de xestión
11. Zona para meditación, ximnasio e hammam.
12. Zona para obradoiros
13. Zona multimedia: Redacción para webs, blogs… Estudio de radio e TV para
gravar aos colectivos, artistas que nos visitan…
14. Cine ao aire libre.
15. Pista de xeo para patinar.
16. Celebración de campionatos deportivos.
17. Espazos para a investigación, reflexión, etc. sobre proxectos semellantes.
Posibilidades de intercambio de información e documentación.
18. Creación e soporte para pequenas empresas .
19. Centro de proxectos de circo e teatro social aberto a cidadanía.
20. Lugar lúdico para adolescentes con actividades que eles propoñan
21. Centro cívico e sociocultural interxeracional
22.Visitas guiadas
23. Contacontos para xordos.
24. Unha biblioteca de documentos e libros afíns ás filosofías dos diferentes
colectivos. Podería incorporar sala de lectura.
25. Unha biblioteca popular
26. Obradoiros de autoreparación de bicicletas
27. Laboratorio para os artistas. Encontros artísticos ou residencias temporais de
artistas co fin de encontros internacionais
28.Espazos que poñan en valor as profesións e o coñecemento dos habitantes da
cidade a través da súa participación en proxectos de formación.
29.Escola e gardería infantil como un servizo comunitario autoxestionado.
30. Traballar coa xente maior, inmigrantes ou persoas discapacitadas.
31. Un viveiro de creadores.
32. Un viveiro de empresas culturais e artísticas
33.Espazos de encontro que promovan o debate e a crítica aos plantexamentos
culturais oficiais. Que tivera moi en conta a acción pedagóxica
34.“Universidade pop” que organizara cursos tan variados que van desde a
gastronomía á filosofía, pasando pola arquitectura ou a música; organizan
obradoiros de artes plásticas, teñen un bar onde fan sesións con DJ’s…
35. Librería
36. Colectivización de recursos
37. Creación dunha cociña e comedor colectivo
38.Sala de ordenadores conectados a internet de uso libre.
39. Taller de reciclaxe.
40.Proxecto de roupa de segunda man.
41. Un centro de formación ou escola-obradoiro sobre alternativas de xestión,
organización, financiamento, relacións, resolución de conflitos, etc.
42. Creación dunha horta urbana
43.Promover a visibilización e participación das mulleres de todas as idades no
proxecto
44.Promoción do intercambio con outras entidades no campo da Igualdade de
Xénero
45.Seguimento informativo das políticas sociais e medidas que afecten aos
colectivos cos que traballamos.
46. Obradoiros de Educación Sexual
47. Continuidade da (S8) Mostra de Cinema Periférico cada ano no mes de xuño.
48. Taller de arte urbano e espazo skate: patios.
49.Acción e asistencia social
50. Centro de interpretación da Torre de Hércules
51. Museo sobre diferentes personaxes galegos
52. Obradoiro de tarefas tradicionais e manuais (costura, ferreiro, cerámica, cociña,
etc)
53.Stream-lab, con cámara, sensores e telepresencia
54. Radio comunitaria
55.Escola libertaria, centro de educación libre
56.Eco-Aula de sensibilización ambiental
57. Locais de ensaio
58.Estudos de música
59.Espazo de reinserción
60. Centro de acollemento de persoas sen teito
61. Zona de difusión dos movementos sociais da cidade

Continuamos informando…

 

Boletín Informativo – 10 agosto 2018

A Coruña, 10 de agosto 2018

Esta é unha das imaxes que máis nos emocionaron na Xornada de Apertura do Cárcere. Unha demanda que tivemos desde o inicio para poder abrir para toda a xente estes primeiros 200 m2: a accesibilidade.

Unha das dúas ramplas foi feita con materiais reciclados baixo o asesoramento de Santiago Cirugeda, no seu paso pola Fundación Luis Seoane. Na súa construcción participou o seu alunado e moradoras e amigas do Cárcere. A segunda, á da entrada externa xa foi realizada por nós co asesoramento da Comisión de Infraestructuras.

E o que parecía que ía ser un beneficio só para unhas persoas, terminou séndoo para todas. A rampla da entrada foi moito máis utilizada que as escadas, por comodidade e adecuidade.  Fai máis doado levar cargas, carriños de crianzas, camiñar ao lado das persoas con cadeiras de rodas ou darlles outros usos segundo se precisaba. O que é bó para unhas o é para todas.

Dos dous aseos que hai no interior, un deles tamém é accesibel.

O sábado 4 de agosto foi unha data inesquecibel no que pasaron polo Cárcere por volta de 600 persoas ao longo do día. Con 12 artistas, 3 exposicións e espazo de entretemento e crianzas. Moitas visitantes ficaron da mañá ata a hora de feche, asistindo aos espectáculos, entrando varias veces no Hall e contándonos historias delas propias ou doutras persoas que estiveran dentro nalgún momento da súa historia.

Vendo as memorias que traen algunhas delas decidimos recollelas en formato audio e/ou video como documentación e porque realmente merecen a pena ser escoitadas. Se ti es unha desas persoas que quere contar a súa historia ou coñeces a alguén por favor achégate os días abertos ao público e cóntanos.

A comunicación inesperada de que só se permitía 25 persoas nun espazo de 200 m2 por cuestións de metros de distancia á principal saída de evacuación, fixo que tiveramos que tirar da imaxinación e creatividade e colocar un sistema de pedriñas para controlar o aforo estipulado.

Non estamos dacordo con esa decisión, tanto por interpretación da normativa como pola evidente sensación de seguridade que nos dá un espazo de 200 m2 cunha saída directa á rúa, con suficiente amplitude e completa accesibilidade.

Porén, imos consultar como se está a aplicar noutros espazos públicos, ver casos precedentes e procurar alternativas que faciliten que o aforo do Hall poda ser máis acorde co uso e capacidade que ten.

As dificultades que estamos a ter a nivel administrativo semellan unha carreira de obstáculos, con máis dunha pedra no camiño, pero non nos imos rendir.

A frustración que nós sentimos cando volvemos entrar no Cárcere despois de 7 anos de peche e abandono por parte das administracións responsabeis, foi compartido polas persoas que o visitaron neste día.

O uso limitado ao Hall sen poder acceder ao resto do Cárcere que todas as persoas desexaban ver foi para moitas unha decepción. Como para nós, que iniciamos xa melloras e coidados neste primeiro espazo e que desexamos se continúe a avanzar para poder facer o mesmo noutras partes como o panóptico, patio e resto do edificio.

Pensamos que a rehabilitación do Cárcere e a súa xestión cidadá debe ser abordada colectivamente e de inmediato. Non chega coa boa vontade dun goberno determinado, teñen de ser todas as organizacións políticas, institucións, e a cidadanía que asumamos a responsabilidade de recuperar o antigo Cárcere

Con este fin iniciamos a campaña de sinaturas “O Cárcere: Máis e Mellor” da que xa temos máis de 200 apoios e convidamos a todos os partidos no goberno a coñecer o espazo e falar sobre o presente e futuro do Cárcere para o mes de setembro.

Non queremos que non facer nada sexa a única resposta ao estado do Cárcere.

Por favor asina facendo click na imaxe e axúdanos a divulgar a campaña

Podes ver máis imaxes no facebook e no Video-foto da Apertura do Cárcere de David Jiménez

E a vida do Cárcere continúa, e nós continuaremos a informar

 

Campaña de sinaturas “O Cárcere: máis e mellor”

Asina en apoio facendo click na imaxe.

Unha vez aberto o Cárcere é necesario continuar coa súa rehabilitación e apoio á xestión cidadá.

Os 200 m2 do recinto de entrada son un primeiro paso que custou 7 anos dar. Agora é o momento de darlle vida a través da actividade. Demostrar a importancia de ter modelos de uso e organización diversos na nosa cidade dos que todas as persoas poidamos aprender e desfrutar.

Para isto é imprescindíbel un compromiso real das institucións, un diálogo aberto e de igual a igual onde se escoiten as diferentes perspectivas e onde, sobre todo, haxa vontade de cambio.

O obxectivo de Proxecto Cárcere nunca foi que se puidesen empregar 200 m2 e quedarse aí, especialmente coas carencias e limitacións que implica a xestión cidadá dun espazo destas características e con estas condicións de uso, pero sabiamos que se non entrabamos poderían pasar outros 7 anos sen que se fixese nada, o que suporía a condena definitiva para o Cárcere.

Estamos a solicitar reunións cos diferentes partidos políticos no goberno da cidade para o mes de setembro, para que coñezan o espazo e falar sobre o presente e futuro do Cárcere.

Por todo isto demandamos:

• que se realicen as obras inicialmente previstas para o verán, que consisten, entre outras cousas, na mellora do teito do hall e que afectan directamente a actividade e benestar das moradoras e visitantes durante os meses de outono e inverno.
• que se valoren conxuntamente e se aproben en consenso propostas realizadas polas moradoras do Cárcere, as persoas que lle damos vida e coidamos o espazo, para o avance na adaptación e/ou rehabilitación doutros espazos do Cárcere: O panóptico, o patio da marxe dereita e estancias ou outros.
• que haxa un compromiso colectivo político, cidadá e institucional para a rehabilitación total do Cárcere, que non facer nada non sexa a única resposta á deterioración do edificio, así como doutros edificios en abandono e/ou desuso da cidade.
• que se abra un diálogo e se chegue a acordos comúns entre os diferentes axentes sociais, políticos e institucionais sobre diferentes formas de xestión na cidade, incluíndo a xestión cidadá e mancomunada.
• que se faciliten as tarefas e responsabilidades administrativas de xestión do Cárcere a través dunha boa coordinación, información e colaboración entre administracións, institucións e movementos sociais.

Por favor asina e divulga esta campaña. Axúdanos a recuperar o antigo Cárcere da Coruña para a xente.

Boletín Informativo – 2 de agosto 2018

A Coruña, 2 de agosto 2018

 

Con esta imaxe comezamos o boletín desta semana.

Si, a burocracia é abrumadora. Porén, xa está feita, clarificado o proceso para responder ás demandas administrativas de inicio de actividade pública no Cárcere  e con a documentación presentada.

Hai que salientar que fomos capaces de elaborar todos estes formularios, documentos e planos, porque no grupo hai persoas arquitectas, persoas con capacidades administrativas e persoas con paciencia inmensa para dar os pasos adiante e atrás que require esta relación cidadanía-institución.

Moitas delas engadindo este traballo ao que fan no día a día nas súas casas ou remuneradamente. Un grande bravo por elas.

Alén da pila de formularios para a Festa de Apertura, que despois dos que entregamos para a actividade inicial será menos voluminosa, tamén terminamos de concretar o Manual de Funcionamento.

Este irase adaptando aos diferentes momentos do proceso, tanto pragmaticamente como emocionalmente, pero agora dá un marco máis estable para saber como movernos e especialmente para dar entrada a novas participantes e soster a vida do Cárcere.

E como non, a preparación da festa que dá como resultado unha programación moi interesante, grazas ás propostas de colectivos e artistas individuais da cidade de xeito altruísta e que son fundamentais para mostrar como este lugar noutrora de represión e confinamento pode e debe tornarse nun de expresión creativa e liberdade.

Son d’Aqui, Cantareiras da Comuna, Micki y amigos, Samuel Galan, Antía Gómez Ortega, Alba Cotelo, Teatro Alfaiate, Gonçalo Guerreiro, Marcos Casás, Swing Coruña e o Colectivo Loairas . Son as artistas coas que poderemos disfrutar durante o día.

A Comisión da Recuperación da Memoria Histórica, parte de Proxecto Cárcere desde o seu inicio, será a encargada de abrir a xornada.

Unha vez dentro faremos unha presentación de como vai funcionar a antiga prisión, como se vai poder participar e contribuir á vida do proxecto, dende e para a cidadanía.

Haberá exposicións: “Jail Art”, arte postal, “Obxectos do Cárcere”, “Trampas para una mujer pájaro” de Berta Nalúa do colectivo Loairas, unha selección de paneis da “Historia da Torre de Hércules” e proxeccións e materiais dos 7 anos de loita de Proxecto Cárcere.

Actividades para crianzas ás 16:00 e durante todo o día o Colectivo Loairas facilitará a creación do espazo de creación colectiva “A luz non ten barrotes. Mans escribindo LIBERDADE”.

Impresionante, verdade? 🙂 ❤

Información completa sobre a Festa de Apertura AQUI

 

Para completar a semana envíamos convite a todos os partidos políticos no goberno da Coruña para un encontro no Cárcere con cada un deles no mes de setembro.

O fin deste convite é que coñezan formalmente o espazo e podermos falar sobre o presente e futuro do Cárcere e da súa xestión cidadá.

Cremos que é a través do compromiso colectivo tanto da cidadanía como das intitucións gobernantes que se conseguirá terminar coa nefasta política de abandono e deterioro en que o Cárcere foi sometido durante os 7 últimos anos.

Tamén foron convidadas a asistir a nivel persoal á Xornada de Apertura o sábado 4 de agosto.

Na reunión coa Comisión de Seguimento da pasada semana comunicáronnos que non se van realizar máis obras ata a renovación da cesión do SIEP ao Concello da Coruña en Xaneiro de 2019.

A Asemblea do Cárcere non está dacordo con esta decisión e require que se continúen cos traballos de rehabilitación do edificio despois do verán como estaba previsto.  En base a isto elaborará unha serie de propostas coas prioridades estructurais e de acondicionamento que o edificio precisa para frear a súa degradación e facelo accesibel á cidadanía da Coruña.

Seguiremos informando

Boletín Informativo – 11 de Xuño 2018

11 de Xuño 2018, A Coruña

Ola a todas,

Abrimos o boletín desta semana con esta imaxe tan descriptiva. Si, o cárcere está aberto para a cidadanía!

Despois de 7 longos anos por fin podemos entrar e traballar colectivamente para transformar este espazo noutrora de represión nun de expresión e liberdade.

O estado do edificio, como xa informáramos, é delicado e nos 100 m2 que se van poder utilizar hai moito traballo que facer, especialmente de limpeza.

Tamén estamos traballando na parte máis burocrática para poder dar resposta aos requerimentos legais do Concello para o uso do espazo, sen mermar, na medida do posibel, os direitos das persoas e colectivos a utilizalo como merecen.

Estamos pois na Primeira Fase de Entrada: Limpeza e Acondicionamento e Manual de Funcionamento e Uso do espazo e precisamos a vosa axuda.

Como sabedes Proxecto Cárcere somos unha Asociación Sociocultural sen ámino de lucro e na cesión do cárcere non hai ningunha partida económica incluída. Por iso o xeito no que estamos a facer as cousas é coas nosas máns e recursos.

Se podes e queres vir a limpar ou tes alguns dos seguintes materiais, para doazón ou préstamo, ou sabes onde os podemos conseguir por favor escríbenos a proxectocarcere@gmail.com

• escada
• maquina para limpar o chan
• acuchidora e/ou barnizadora
• desbrozadora
• lixas
• pintura branca
• ferramentas varias…..

Este mércores faremos unha Asemblea Extraordinaria para recolocarnos con esta nova étapa as persoas que estivemos nestes meses máis activas e poder dar xa entrada a a todas as demais moradoras desta Casa Aberta con Fume.

Agradecemos a vosa paciencia e sempre o voso apoio.

Seguiremos informando.

 

Boletín Informativo – 3 de Xuño 2018

3 de Xuño 2018, A Coruña

 

Na pasada Asemblea do Domingo 27 de Maio aprobramos a aceptación do contrato enviado polo Concello da Coruña para a dinamización e uso do antigo cárcere provincial.

Contratamos o Seguro de Responsabilidade Civil que enviaremos por rexistro á Concellaría de Participación este luns 4.

Desde a Concellaría comunicóusenos que unha vez recibido non habería demora en arranxar unha data para a sinatura do contrato e entrega das chaves do cárcere.

Após 7 anos e medio de loita parece que finalmente estamos máis próximas a materializar esta demanda de rehabilitar o espazo e darlle uso sociocultural e da Memoria por e para a cidadanía.

Precisamente nos días do 8 ao 10 de Xuño de 2011 realizáranse as Xornadas de Portas Abertas, será que 7 anos despois estaremos novamente alí dentro?

 

“Nunca dubide que un pequeno grupo de persoas conscientes e unidas poida ser quen de mudar o mundo; de facto, sempre foi somente así que o mundo mudou”

Margaret Mead

 

CRÓNICA XORNADAS PORTAS ABERTAS XUÑO 2011